MERCEDES: TRADYCJA LUKSUSOWYCH SAMOCHODÓW CZYLI KLASA S

Tradycja luksusowych Mercedesów trwa nieprzerwanie od 1951 roku, choć producent ze Stuttgartu oferował ekskluzywne salonki na długo przed drugą wojną światową.

Najnowszy rozdział tej unikalnej tradycji reprezentuje Klasa S serii 222 (średnie zużycie paliwa: 2,1- 12,7 l/100 km, średnie emisje CO2: 49- 289 g/km), która latem 2017 r. trafiła do sprzedaży w zmodernizowanej, wzbogaconej o liczne innowacje odmianie.

---

Zobacz także:

ROZMAITOŚCI

HISTORIA/OLDTIMERS

---

 

Mercedes- Benz Klasy S kontynuuje długą, bogatą tradycję, sięgającą początków marki Mercedes u progu XX stulecia. Na długo przed oficjalnym wprowadzeniem oznaczenia „Klasa S” w 1972 roku topowe modele z gwiazdą stanowiły główną oś portfolio producenta ze Stuttgartu. Każda nowa generacja modelu pozostawiła swój ślad w historii rozwoju motoryzacji.

Najlepiej sprzedający się luksusowy samochód świata

Klasa S ucieleśnia luksus podróży – spełnia oczekiwania w zakresie mobilności i indywidualności. Nie bez powodu wszystkie wcielenia modelu: czy to limuzyna, czy Mercedesy- AMG, Coupé czy Cabriolety cieszą się niesłabnącym zainteresowaniem. Od roku 1951, gdy po zakończeniu drugiej wojny światowej przywrócono produkcję modeli klasy wyższej, producent sprzedał blisko 4 mln egzemplarzy swoich luksusowych limuzyn.

Aktualna seria 222 zastępuje wersję z 2013 roku, która w 2016 roku była najchętniej wybieraną luksusową limuzyną na świecie – a od początku produkcji znalazła ponad 350 000 nabywców. Latem 2017 roku zadebiutowała zmodernizowana odsłona modelu.

Od W 187 do „Pontona” (1951- 1959)

W prostej linii historia Klasy S rozpoczęła się po wojnie, od modelu 220 (W 187), z którym Mercedes- Benz powrócił w 1951 roku do klasy aut luksusowych. Trzy lata później pojawił się zupełnie nowy model o tym samym oznaczeniu, znany również jako 220a (typoszereg W 180). Był to pierwszy 6-cylindrowy samochód marki o samonośnej konstrukcji. Jego nowoczesne, przestronne nadwozie typu „Ponton” zapewniało nieznany wcześniej poziom komfortu.

Wraz z wprowadzeniem odnowionej, mocniejszej odmiany 220 S w roku 1956 litera „S” stała się obowiązkowym elementem nomenklatury luksusowych Mercedesów – a w tym konkretnym przypadku podkreślała status 6-cylindrowego „Pontona”. Rok 1958 przyniósł debiut modelu 220 SE (W 128), jeszcze mocniejszego dzięki zastosowaniu pośredniego wtrysku benzyny. Pozwoliło to zwiększyć moc i efektywność silnika, podobnie jak w przypadku wprowadzonej rok wcześniej, prestiżowej limuzyny 300 (wewnętrznie znanej jako 300d, W 189).

Od „Skrzydlaka” do limuzyny o wysokich osiągach (1959- 1972)

W 1959 roku zadebiutowały modele 220, 220 S oraz 220 SE (W 111), znane jako „Skrzydlaki”. Swój pseudonim zawdzięczają subtelnym płetwom zdobiącym zakończenia ich tylnych błotników, które w zamyśle miały wyznaczać koniec nadwozia i wspomagać parkowanie. Nowa generacja to pierwszy seryjny samochód z bezpiecznym nadwoziem ze strefami kontrolowanego zgniotu i sztywną kabiną pasażerską, opracowanymi przez Bélę Barényiego.

Zaprezentowany w roku 1961 topowy model tej serii – 300 SE (W 112) – jako standardowe wyposażenie otrzymał zawieszenie pneumatyczne oraz skonstruowaną przez Mercedesa automatyczną przekładnię. Dwa lata później pojawiła się odmiana z wydłużonym rozstawem osi, dająca początek nowej tradycji w portfolio luksusowych limuzyn z gwiazdą: dodatkowe 100 mm pomiędzy osiami zapewniało podróżującym z tyłu znacznie więcej miejsca na nogi i wyższy komfort podróży.

W 1965 roku „Skrzydlaka” zastąpiły limuzyny serii 108 i 109, imponujące swoim ponadczasowym designem i rozległym przeszkleniem karoserii. Obok wariantów z konwencjonalnym, stalowym zawieszeniem – zarezerwowanym dla serii 108 – dostępne były odmiany z zawieszeniem pneumatycznym (seria 109), od samego początku oferowane także z przedłużonym o 100 mm rozstawem osi.

Rok 1968 przyniósł debiut topowego modelu 300 SEL 6.3, zasilanego mocarnym silnikiem V8 z ekskluzywnej limuzyny 600. W efekcie komfort i luksusowe wykończenie łączyły się tu z osiągami na miarę aut sportowych.

Motoryzacyjni trendsetterzy: serie 116 oraz 126 (1972- 1991)

Oznaczenie zaprezentowanej w 1972 roku serii 116 zmieniło sie – od tamtej pory oficjalnie określane jako „Klasa S”. Nowe oznaczenie szło w parze z innowacjami. Kompleksowa koncepcja bezpieczeństwa obejmowała m.in. chroniony przed skutkami kolizji zbiornik paliwa, czteroramienną, bezpieczną kierownicę, boczne okna z odprowadzaniem wody, duże reflektory i kierunkowskazy oraz tylne lampy z żebrowaniem chroniącym przed osadzaniem brudu.

W 1977 roku wśród luksusowych limuzyn rozpoczęła się epoka jednostek wysokoprężnych – na północnoamerykańskim rynku zadebiutował model 300 SD, pierwszy produkowany seryjnie samochód zasilany silnikiem Diesla z turbodoładowaniem. Od 1978 roku Klasa S była pierwszym wytwarzanym seryjnie autem dostępnym z układem zapobiegającym blokowaniu się kół podczas hamowania (ABS).

Debiutująca w 1979 roku seria 126 jako pierwsza, dwa lata po premierze, otrzymała poduszkę powietrzną. Nowy model wyróżniał się też aerodynamicznie zoptymalizowanymi konturami i systematyczną redukcją masy na rzecz niższej emisji spalin, np. wykorzystaniem nowych jednostek V8 z lekkich stopów. Był to pierwszy seryjny Mercedes, w którym chromowane zderzaki zastąpiono deformowalnymi zderzakami z tworzyw sztucznych.

Serie modelowe 140 oraz 220 (1991- 2005)

W 1991 roku na rynek trafiła seria 140. Był to pierwszy seryjny Mercedes z jednostką V12, montowaną we flagowych odmianach 600 SE oraz 600 SEL. Gamę silnikową otwierał wysokoprężny wariant 300 SD Turbodiesel, dostępny także na rynkach poza Ameryką Północną. W typoszeregu 140 wprowadzono elektroniczną kontrolę stabilności (ESP), która w 1995 roku trafia do seryjnego wyposażenia wersji V12 i na listę opcji odmian V8.

Rok później specyfikację modelu wzbogacono o układ wspomagania hamowania Brake Assist (BAS). Rok 1998 przyniósł kolejną zmianę generacji. Nowa Klasa S, typoszereg 220, otrzymała stylizowane nadwozie i oferowała większą wygodę, m.in. za sprawą nowego, elektronicznie sterowanego zawieszenia pneumatycznego Airmatic, systemu informacyjno- rozrywkowego Comand oraz tempomatu z kontrolą odległości Distronic.

Rok po debiucie na liście wyposażenia pojawiło się zawieszenie Active Body Control (ABC), ograniczające tendencje do przechyłów. Design kokpitu po raz pierwszy ściśle dopasowano do wyglądu zewnętrznego. Kolejną nowością był model S 55 AMG. Jesienią 2002 roku topowa „cywilna” odmiana S 600 została wzmocniona i jako pierwsza przekroczyła magiczną barierę 368 kW (500 KM).

Równocześnie w serii 220 wprowadzono prewencyjny system ochrony podróżujących Pre-Safe, który autonomicznie inicjuje środki chroniące pasażerów w obliczu zagrożenia zderzeniem. W ramach modernizacji Mercedes-Benz zaoferował też inteligentny napęd na cztery koła 4MATIC.

Ciągłość innowacji: seria modelowa 221 (2005- 2013)

Zaprezentowana w 2005 roku generacja 221 łączyła ekspresyjny design nadwozia z luksusową aurą w kabinie. Centralny kontroler udoskonalonego systemu Comand pozwalał sterować rozległymi funkcjami oraz menu. Lista innowacji obejmowała system noktowizyjny Active Night View Assist oraz usprawniony aktywny tempomat Distronic Plus z układem Brake Assist Plus, który rok po premierze rozszerzono do systemu Pre- Safe Brake z częściowo autonomicznym hamowaniem. Kolejne systemy wspomagające, takie jak Blind Spot Assist, Lane Keeping Assist oraz Speed Limit Assist odciążały kierowcę.

W roku 2009 pojawiła się odnowiona seria 221. W gamie silnikowej zadebiutował napęd hybrydowy, a zarazem pierwszy produkowany seryjnie samochód z akumulatorem litowo- jonowym – model S 400 Hybrid. W 2010 roku pokazano wysokoprężny wariant S 350 BlueTEC oraz benzynowe odmiany S 350 i S 500 z oznaczeniem BlueEfficiency, wyposażone w ekonomiczne, ale mocne jednostki z bezpośrednim wtryskiem paliwa.

Na początku 2011 roku po raz pierwszy w gamie wprowadzono 4-cylindrową – S 250 CDI. Do maja 2013 roku zakłady w Sindelfingen opuściło blisko 550 000 limuzyn serii 221.

Spojrzenie w przyszłość: seria modelowa 222 (od 2013 roku)

W 2013 roku pojawiła się nowa seria 222. Model był pierwszym samochodem pozbawionym choćby jednej żarówki. Zarówno na zewnątrz, jak i w środku używał wyłącznie energooszczędnego oświetlenia LED-owego. Efektywność zapewniały nowoczesne układy napędowe, w tym napędy hybrydowe.

Pod nazwą „Intelligent Drive” producent zgrupował wszystkie systemy wspomagające komfort i bezpieczeństwo, w tym układy pozwalające na częściowe autonomiczne prowadzenie. W sierpniu 2013 roku pojazd badawczy S 500 Intelligent Drive, dzięki połączeniu poszczególnych systemów samodzielnie poradził sobie z wysokimi wymogami, jakie stawiają przed autem drogi lokalne oraz ruch miejski.

Kolejnym znaczącym krokiem w kierunku autonomicznej jazdy był debiut następnego etapu rozwoju rozwiązań z rodziny Intelligent Drive w odnowionej Klasie S serii 222 (średnie zużycie paliwa: 2,1-12,7 l/100 km, średnie emisje CO2: 49-289 g/km), zaprezentowanej latem 2017 roku. Aktywna kontrola odległości Distronic oraz aktywne wspomaganie kierowania Active Steering Assist jeszcze skuteczniej wspierają kierowcę w zachowaniu bezpiecznego dystansu i wybieraniu toru jazdy.

To zasługa udoskonalonych systemów kamery oraz radarów, które monitorują otoczenie samochodu i po raz pierwszy przy obliczaniu zachowania na drodze uwzględniają dane z nawigacji. Ekran wskaźników oraz wyświetlacz head- up na bieżąco informują kierowcę, które funkcje wspomagające są w danej chwili aktywne. Standardowe wyposażenie obejmuje m.in. układy: Active Brake Assist, Cross-Wind Assist, Attention Assist, Traffic Sign Assist, Pre-Safe oraz nowość – Pre-Safe Sound, chroniący narząd słuchu w trakcie wypadku.

Korzenie Klasy S

Unikalna tradycja Mercedesa Klasy S nie rozpoczęła się w 1951 roku, od modelu 220 (W 187), ale sięga znacznie wcześniej – do samych początków marki Mercedes u progu poprzedniego stulecia. Jednym z wczesnych przykładów jest Mercedes- Simplex 60 HP zaprezentowany w roku 1903. Topowy wówczas model stanowi wyjątkowo cenny okaz kolekcji Mercedes- Benz Classic: to elegancki i luksusowy pojazd turystyczny, będący niegdyś w posiadaniu Emila Jelinka.

W kolejnych latach gamy produktowe marek Mercedes i Benz zawsze obejmowały kilka modeli klasy wyższej oraz luksusowej. I chociaż najpopularniejsze były wówczas turystyczne automobile z otwartymi nadwoziami. Zmiany nastąpiły w połowie lat 20. Przepustowość połączeń drogowych nie nadążała za postępującą mechanizacją i coraz większym ruchem, dlatego coraz ważniejsze stawały się bezpieczne prowadzenie, wygodne wnętrze oraz najlepsza możliwa ochrona przed wiatrem, deszczem i kurzem.

Salonki i wersje Pullman stopniowo zastępowały pojazdy otwarte. Do grona istotnych modeli oferowanych w klasie wyższej i luksusowej zaliczały się wyposażone w doładowane, 6-cylindrowe silniki Mercedesy 15/17/100 HP oraz 24/100/140 HP, zaprezentowane pod koniec 1924 roku.

Dwa lata później powołano do życia koncern Daimler- Benz AG, powstały z połączenia firm założonych przez Carla Benza i Gottlieba Daimlera, a w 1928 roku pojawił się Nürburg 460 (W 08) – pierwszy Mercedes-Benz z jednostką 8-cylindrową. Dzięki systematycznym modyfikacjom utrzymywał się w ofercie do 1939 roku, pod koniec oferowany jako model 500.

W 1926 roku wprowadzono bazowego Mercedesa klasy wyższej – 6-cylindrowy model 12/55 HP, pięć lat później zastąpiony modelem Mannheim 370 (W 10). Rok 1933 przyniósł debiut Mercedesa 290 (W 18), wyróżniającego się zupełnie nową konstrukcją. Tę linię modelową od 1937 roku kontynuował model 320 (W 142).

Flagowe limuzyny

Obok samochodów klasy wyższej i luksusowej Mercedes-Benz niemal od zawsze oferował automobile, które idą o krok dalej czyli zapewniające prestiż. Właśnie do tej kategorii zaliczał się pokazany w 1930 roku model 770 (W 07), tzw. „Grand Mercedes”. Zasilany dużym, doładowanym mechanicznie silnikiem o 8 cylindrach, był wybierany przez koronowane głowy państw oraz wybitne osobowości świata finansów i przemysłu.

„Mercedes Adenauer” (1951- 1962)

Po drugiej wojnie światowej Mercedes-Benz ponownie zadebiutował w klasie pojazdów superluksusowych z modelem 300 (W 186), razem z nową limuzyną 220 prezentowanym podczas pierwszego międzynarodowego salonu samochodowego we Frankfurcie nad Menem. W chwili debiutu nowy okręg flagowy z gwiazdą był najszybszym seryjnym autem niemieckiego producenta – rozwijał prędkość maksymalną 160 km/h.

W grudniu 1951 roku jeden z pierwszych jej egzemplarzy odebrał kanclerz Konrad Adenauer, a model szybko zyskał pseudonim „Mercedes Adenauer”. W 1957 roku przeprowadzono jego wszechstronną modernizację, zmieniając oznaczenie na 300d (W 189). Litera „d” oznaczała czwartą wersję po 300, 300b oraz 300c. Zastosowanie wtrysku paliwa pozwoliło podnieść moc silnika i po raz pierwszy nie był to wtrysk bezpośredni, ale pośredni.

Dłuższy rozstaw osi zapewniał wysoki komfort, podobnie jak opcjonalne wspomaganie kierownicy oraz klimatyzacja – a oba te elementy nie były w tamtych czasach powszechne. Klimatyzację, nazywaną „systemem chłodzenia”, wyceniono na dodatkowe 3500 DM, czyli niewiele mniej od ceny nowego Volkswagena „Garbusa”.

Legendarny model 600 (1963- 1981)

W marcu 1963 roku, zakłady w Sindelfingen opuściła ostatnia „300”, a w tym samym roku, podczas targów we Frankfurcie, zadebiutował nowy flagowy model Mercedes-Benz – limuzyna 600 (W 100). Jej 6,3-litrowy silnik V8 zapewniał bardzo dobre osiągi i pozwalał rozwijać prędkość przekraczającą 200 km/h. Najwyższy komfort gwarantowały pneumatyczne zawieszenie, własnej konstrukcji automatyczna przekładnia oraz wspomaganie kierownicy.

Wygodę podróżowania podnosiła hydraulika służąca do regulacji foteli oraz do otwierania i zamykania drzwi, pokrywy bagażnika i opcjonalnego odsuwanego szyberdachu, a także do sterowania bocznymi szybami. Wymagający prywatni nabywcy preferowali głównie wersje z 5 lub 6 miejscami, o standardowym rozstawie osi 3200 mm.

Oferowano też odmianę o 7 lub 8 miejscach, z rozstawem osi wydłużonym o 700 mm – najczęściej służącą jako reprezentacyjna limuzyna. Ta ostatnia była dostępna również z otwartym nadwoziem Landaulet. W czerwcu 1981 roku wyjechał ostatni z 2677 egzemplarzy tego legendarnego, luksusowego modelu. Przejechał prosto do Untertürkheim, gdzie zajął honorowe miejsce w firmowej kolekcji.

Wyrafinowanie i luksus: Mercedes-Maybach

Dobre 20 lat później koncern Daimler po raz kolejny zaoferował swój wóz w segmencie aut superluksusowych. Od 2002 do 2012 roku produkowano limuzyny Maybach 57 i 62, budowane zgodnie z indywidualnymi życzeniami nabywców w specjalnym zakładzie w Sindelfingen.

Od 2014 roku tradycje flagowych modeli kontynuuje Mercedes- Maybach Klasy S (seria X 222), łączący najnowsze rozwiązania z Klasy S z wyrafinowaniem klasycznej, luksusowej limuzyny przeznaczonej do jazdy z szoferem. Samochód S jest o 20 cm dłuższy od przedłużanej Klasy S (V 222). Siedząc w dwóch osobnych fotelach Executive, mogą oni cieszyć się komfortem najcichszej produkowanej seryjnie limuzyny na świecie.

W 2015 roku Mercedes-Maybach zaprezentował kolejny model – 6,5-metrową Klasę S Pullman z zamontowanymi przeciwstawnie siedzeniami, umieszczonymi za szklaną przegrodą, o ponad 100 mm wyższym nadwoziem i rozstawem osi wydłużonym do 4418 mm. Następne nowości marki – prototypy Mercedes- Maybach 6 (2016) oraz 6 Cabriolet (2017), a także G 650 Landaulet (2017) – kontynuują koncepcję marki jako producenta pojazdów, które poziomem luksusu przewyższają nawet Klasę S.