RETROMOBILE 2016: RENAULT CZYLI 115 LAT SPORTOWEJ EKSPRESJI (2)

renault_14sro

Salon Rétromobile w centrum wystawowym Porte de Versailles w Paryżu przyciągnął wielu wystawców i wspaniałe samochody zabytkowe i historyczne.

Jak już informowaliśmy – dla Renault tegoroczna edycja stała się okazją do podsumowania 115 lat sportowej pasji: stąd wiele wyjątkowych egzemplarzy z kolekcji Renault Classic.


Zobacz także:

SPORT

HISTORIA/OLDTIMERS


 

Oto druga część prezentacji modeli, które francuska marka pokazała licznie przybyłej na salon publiczności (część pierwszą znajdziesz tutaj).

SAMOCHODY EKSPONOWANE NA STOISKU RENAULT CLASSIC (2)

Renault 5 Alpine Groupe II z 1978 r.: mimo skromnej mocy zdominowało w latach 1978–1980 swoją kategorię, a momentami i klasyfikację generalną mistrzostw rajdowych.

 

W 1978 r. Renault Sport podjęło wyzwanie: po modelach serii Alpine jej barw miało bronić małe auto z… napędem na przednie koła! Jean Ragnotti, kierowca Renault 5 Alpine Groupe 2, odniósł ogromny sukces już w 1978 r. w wyścigu w Monte Carlo, zdobywając drugie miejsce w klasyfikacji ogólnej i pierwsze w swojej kategorii. Był to początek wspaniałej serii zwycięstw. Dalszy jej ciąg nastąpił w 1979 r., kiedy to samochód Renault ukończył wyścig Tour de Corse na drugim miejscu. Renault 5 rywalizowało i pięknie zakończyło swoją sportową karierę: to w nim właśnie Jean Ragnotti w zespole z Jeanem- Markiem Andrié zdobył rajdowe mistrzostwo Francji w 1980 r.

Samochód ten wygrywał niemal za każdym razem w grupie 2 i wyróżniał się w klasyfikacji generalnej: trzecie miejsce w rajdzie Nicei imienia Jeana Behry, dzięki mocy zwiększonej do 140 koni mechanicznych i pomimo problemów z dyferencjałem samoblokującym; drugie miejsce w Rajdzie Polski i absolutne zwycięstwo w rajdach w Charbonnières, Lotaryngii i Mont Blanc. Po tak pięknym zakończeniu kariery Renault 5 ustąpiło miejsca przyszłej legendzie – Renault 5 Turbo.

Renault 20 braci Marreau z 1982 r.: w 1979 r. Claude i Bernard zaskoczyli wszystkich w rajdzie Paryż- Dakar, depcząc zwycięzcom po piętach za kierownicą swojego Renault 4. Trzy lata później zwyciężyli w owym rajdzie, jadąc Renault 20 z silnikiem turbodoładowanym i napędem na cztery koła.

Bracia Marreau utrzymywali się w swoim skromnym Renault 4 tuż za Range Roverem zespołu Genestrier- Terblaut- Lemordant. Nie był to ich pierwszy wyczyn – w 1971 r. pobili rekord czasu przejazdu w poprzek Afryki, na dystansie Kapsztad- Algier.

 

W 1982 r. wystartowali za kierownicą prototypu Renault 20, wyposażonego w silnik z turbodoładowaniem i napęd na cztery koła. Ich umiejętności jako pilota i kierowcy dokonały cudu: przekroczyli linię mety przed 380 konkurentami. Historia Renault i „lisów pustyni” na tym się nie skończyła: w 1983 r. i 1985 r. ukończyli wyścig na 9. i na 5. miejscu za kierownicą Renault 18 V6, a silnik Renault zamontowany w małym buggy powiódł Jeana-Louisa Schlessera do zwycięstwa w rajdzie Dakar w latach 1999 i 2000.

Formuła 1 RE40 Alaina Prosta z 1983 r.: Renault nigdy nie było tak bliskie zwycięstwa w mistrzostwach świata kierowców jak z RE40, a 1983 r. pozostaje najlepszym sezonem z lat „turbo”.

Od 1980 r. Renault nie przestawało iść do przodu w mistrzostwach świata Formuły 1. Po niejednoznacznym początku Alain Prost w wielkim stylu zwyciężył w Grand Prix Francji. Dominacja wprowadzonych w 1977 r. przez Renault silników z turbodoładowaniem została potwierdzona przez francuską markę, z którą walczyło o zwycięstwo kilku znaczących konkurentów: Ferrari, Brabham- BMW i Williams-Honda. Prost zażarcie bronił swojej pozycji: ponownie zdobył pierwsze miejsce w Spa, Silverstone i Zeltweg, zajmując również miejsce na podium w San Marino, Monako i Brands Hatch.

Renault 21 Superproduction z 1988 r.: stworzony na mistrzostwa Francji Superproduction model wyścigowy powierzony między innymi Jeanowi Ragnotti od samego początku kolekcjonował zwycięstwa.

 

Początek projektu: październik 1987 r. Pierwszy wyścig: 20 marca 1988 r. i od razu pierwsze miejsce na podium. 10 wyścigów w kalendarzu, 6 zwycięstw, 3 należące do Jeana Ragnotti i 3 do Jeana- Louisa Bousqueta, a na koniec… miejsce tuż za Audi Quattro i Porsche, cóż za piękny wynik!

Od strony technicznej wszystko było nowe: silnik o mocy 430 KM, którego moc została ograniczona przez zawór regulujący ciśnienie doładowania silnika jak w przypadku Formuły 1. Wał napędowy z włókna węglowego o długości 2,35 m: technologia używana w Espace Quadra. Próby w tunelu aerodynamicznym umożliwiły opracowanie najbardziej efektywnych rozwiązań, a szczegółowe badanie wszystkich parametrów uczyniło z Renault 21 o pojemności 2 l, z turbodoładowaniem i napędem na cztery koła, najlepszy samochód sezonu 1988 r.

Formuła 1 R26, zwycięzca mistrzostw świata w 2006 r.: dla Renault wyzwaniem było powtórzenie wyczynów Fernando Alonso i jego bolid, przy uwzględnieniu nowego regulaminu wprowadzającego silnik V8.

Najlepsze zespoły Formuły 1 spotkały się na początku sezonu 2006. Stajnia Renault F1, prowadzona przez Flavia Briatore, wystawiła dwa samochody, jeden prowadzony przez hiszpańskiego kierowcę Fernando Alonso, ówczesnego mistrza świata oraz drugi – prowadzony przez Włocha, Giancarlo Fisichellę.

 

Początek sezonu był dla Renault wspaniały: Alonso zwyciężył 6 razy, 3 razy zdobył drugie miejsce i 5 razy pole position, a Fisichella zwyciężył 1 raz, 1 raz zdobył trzecie miejsce i 1 raz pole position.

Schumacher i Ferrari byli tuż, tuż i wiadomo było, że walka o tytuł będzie zacięta. Dorzucając do swojej punktacji jedno zwycięstwo i cztery drugie miejsca, Alonso – niezwykle wspierany przez cały zespół – powtórzył zwycięstwo w klasyfikacji kierowców, zachowując tytuł mistrza świata, a Renault utrzymało mistrzowski tytuł w klasyfikacji konstruktorów. Z kolei Giancarlo Fisichella zajął czwarte miejsce w Mistrzostwach Świata Kierowców. To wyjątkowe podwójne zwycięstwo daje Renault pełne prawo twierdzić, że marka ta znajduje się na czele światowej stawki F1.

Jednomiejscowe R26 o konstrukcji z włókna węglowego i strukturze plastra miodu, napędzane silnikiem V8 Renault o kącie nachylenia 90 st., potwierdziło sukces zdobyty w 2005 r.

Formuła E sezonu 2016: Renault w awangardzie wyścigów samochodów w pełni elektrycznych!

Wciąż poszukując nowych wyzwań, Renault zaangażowało się w Formułę E – od samego początku organizowanych przez FIA wyścigów w pełni elektrycznych samochodów. Ściśle związany ze stajnią Renault e.dams konstruktor umożliwił zdobycie pierwszego tytułu drużynowego w historii dyscypliny.
Jednomiejscowe Renault e.dams jest zbudowane na podwoziu Spark_Renault SRT_01E, z wykorzystaniem nowej jednostki napędowej Z.E.15 opracowanej przez Renault Sport w Viry- Châtillon. Renault e.dams jest też owocem technicznej wiedzy zdobywanej przez lata przez różne zespoły.