RENAULT: TWIN’RUN – SPORTOWY SAMOCHÓD MIEJSKI

Z okazji 71. edycji wyścigu Formuły 1 o Grand Prix Monako 2013, Renault zaprezentowało model Twin’Run. Samochód koncepcyjny, reprezentujący segment aut miejskich, kultywuje sportowe tradycje marki i zamiłowanie do sportów samochodowych.

Jednocześnie stanowi też hołd dla kultowych modeli R5 Turbo i Clio V6. Twin’Run – z centralnie umieszczonym silnikiem V6 o mocy 320 KM, opracowanego na bazie jednostki napędzającej Mégane Trophy – zapowiada stylistykę przyszłego, małego samochodu miejskiego Renault.

Zobacz także:
PREMIERY

Wzorem swojego bliźniaczego modelu Twin’Z, Twin’Run proponuje nowoczesną i zabawną wizję samochodu miejskiego. Oba samochody koncepcyjne reprezentują piąty element w strategii designu Renault.

Samochód koncepcyjny budzący emocje

Twin’Run wykonało pierwsze okrążenia toru przed publicznością przy okazji Grand Prix Monako. Trudno wyobrazić sobie lepszą scenerię do prezentacji tego samochodu koncepcyjnego niż trasa legendarnego toru biegnącego ulicami Monako. Publiczność mogła śledzić trzy bolidy podczas wyścigu, a raczej pościgu, pomyślanego jako ukłon w stronę historii Renault – na czele Twin’Run prowadzone przez Carlosa Tavaresa, zastępcę dyrektora generalnego ds. operacyjnych, następnie Clio V6, za sterami którego siedział kierowca wyścigowy F1, Charles Pic oraz Maxi 5 Turbo, ze słynnym Jeanem Ragnottim za kierownicą.

Koncept Car wpisuje strategię designu marki Renault. Przód, nakreślony wokół logo, nawiązuje do nowej stylistyki aut Renault, ale też do świata sportów samochodowych. Ma dynamiczną, a jednocześnie kompaktową sylwetkę: przesunięte na krańce nadwozia koła w połączeniu z krótkim zwisem przednim i tylnym oraz wysoka dolna część nadwozia przyczyniają się do wrażenia dynamiki całości i sugerują doskonałą zwrotność. Lekko wklęsłe, „przylegające” boki, a nad nimi wyraźnie zarysowane wyprofilowanie, przechodzące w jeszcze mocniej zaznaczone nadkola, stanowią uwieńczenie stylistyki.

Niebiesko-czerwone

Niebieski kolor nadwozia Twin’Run symbolizuje w połączeniu z Twin’Z piąty etap w strategii designu Renault, dedykowany zabawie. Matowe wykończenie podkreśla starannie dopracowane płaszczyzny, pozwalając na znacznie bardziej precyzyjne wyeksponowanie bryły całego auta. Pokazujące bogate możliwości personalizacji, Twin’Run, łączy czerwień z niebieskim, aby bądź lepiej podkreślić grafikę designu za pomocą linii nadkoli, bądź wzmocnić sportowy charakter i atrybuty (czerwone pasy na dachu, pas na osłonie chłodnicy, supercienkie lusterka boczne, wloty powietrza w zderzaku, końcówki tylnego spojlera, linia podkreślająca obwód białych i czarnych obręczy kół).

W hołdzie poprzednikowi

Numer „5” na drzwiach nawiązuje do R5 Turbo, auta siejącego postrach wśród konkurencji w rajdach lat 80. Liczne detale stanowią hołd dla tego modelu – zarys reflektorów przednich czy wyraziste tylne nadkola. Cztery superpłaskie światła przeciwmgłowe wykonane w technologii LED stanowią współczesną interpretację listew reflektorów używanych podczas nocnych odcinków specjalnych rajdów. Sekwencje świecenia można w całości zaprogramować. Steruje nimi pokładowy system elektroniczny. Ich opracowanie było prawdziwym wyzwaniem, aby zapewnić wysoką moc wiązki światła reflektora o grubości zaledwie 25 mm.

Prawdziwy samochód wyścigowy

Twin’Run zostało opracowane przy wsparciu firmy Tork Engineering/ Poclain Véhicules, wyspecjalizowanej w przygotowywaniu podwozi do zawodów samochodowych. Ten samochód koncepcyjny jest autentycznym samochodem wyścigowym: nadwozie z materiałów kompozytowych wspiera się na rurowej ramie ze stali, a umieszczony centralnie z tyłu silnik został opracowany na bazie jednostki Mégane Trophy.

Auto jest wyposażone w 3,5-litrowy silnik V6 opracowany przez Alians Renault- Nissan, znajdujący się na wyposażeniu modeli Espace, Laguna i Latitude, używany również podczas wyścigów w Mégane Trophy. Ustawiony wzdłużnie w centralnym położeniu z tyłu, ten 6-cylindrowy silnik widlasty o pojemności 3498 cm3 rozwija moc 320 KM przy 6800 obr./min. oraz osiąga moment obrotowy 380 Nm przy 4850 obr./min. Żywiołowy i mocny już od najniższych obrotów silnik V6 o rasowym pomruku zapewnia płynne przyspieszenie i doskonały napęd na zakrętach oraz w fazie wchodzenia na obroty. Silnik V6 współpracuje z 6-biegową skrzynią sekwencyjną SADEV, wyposażoną w samoblokujący mechanizm różnicowy, ułatwiający Twin’Run wchodzenie w zakręty i ich pokonywanie. Dwutarczowe metalowe sprzęgło zostało przejęte wprost ze świata sportów samochodowych.

Wloty powietrza zostały umieszczone na wysokości tylnych nadkoli. Wyloty powietrza w tylnych słupkach przyczyniają się do dobrego chłodzenia silnika. System chłodzenia został wyposażony w oryginalną stylistykę, zwracającą uwagę dobrze widocznymi w podłodze kabiny przewodami z polerowanego aluminium. Silnik jest oddzielony od miejsca kierowcy szybą z plexi.

W celu zapewnienia prawidłowego rozłożenia masy część elementów zostało umieszczonych pod przednią maską. Jest tak na przykład w przypadku zbiornika paliwa, akumulatora, chłodnicy i układu wspomagania hydraulicznego. Samochód koncepcyjny jest bardzo dobrze wyważony – rozłożenie masy wynosi 57 proc. na przód i 43 proc. na tył.

Nadwozie z materiałów kompozytowych

Nadwozie z materiałów kompozytowych (poliester wzmocniony włóknem szklanym) zostało opracowane z wykorzystaniem doświadczenia nabytego w sportach samochodowych. Składa się z włókna węglowego zatopionego w masie. Technologia ta została wykorzystana w przedniej listwie aerodynamicznej, dachu, dyfuzorze i nadkolach. Pozwala ona na połączenie estetycznego wyglądu ze skutecznością działania przy jednoczesnym ograniczeniu kosztów.

Konstruktorzy Twin’Run dążyli do tego, aby nie wymyślać stale wszystkiego od nowa. Układ
jezdny opiera się na podzespołach, które już się sprawdziły w samochodach wyczynowych. Podejście to pozwoliło na zaprojektowanie w rekordowym czasie samochodu koncepcyjnego, wyróżniającego się swoim zachowaniem i osiągami na torze.

Dwubryłowa konstrukcja Twin’Run zapewnia doskonałą siłę nośną przy wysokiej prędkości. Starannie dopracowano aerodynamikę modelu, który został wyposażony w dyfuzor zapewniający odpowiedni przepływ powietrza pod podwoziem, gwarantując dodatkowy docisk przy wysokich prędkościach.

Konstrukcja nośna godna auta wyczynowego

Twin’Run opiera się na wielorurowej, stalowej ramie nośnej, wykonanej ze stali o wysokiej wytrzymałości, wykorzystywanej w lotnictwie i stosowanej w autach wyczynowych. Rama ta została od początku do końca zbudowana i dopracowana przez Tork Engineering.

Na układ jezdny auta składa się przednie i tylne zawieszenie z podwójnymi wahaczami trójkątnymi i niezależnymi sworzniami. Te cztery sworznie, wytaczane z litego metalu, są wykonane z aluminium lotniczego i zapewniają doskonałe osiągi na torze wyścigowym. Filtrowanie drgań i stabilizację nadwozia zapewniają montowane z przodu i z tyłu zespolone amortyzatory sprężynowe ÖHLINS. Całość uzupełniają stabilizatory poprzeczne o średnicy 22 mm z przodu i 25 mm z tyłu. Przechyły boczne zostały zminimalizowane, co korzystnie wpłynęło na zwinność i reaktywność auta. Aluminiowe, 3-częściowe obręcze kół ze specyficzną piastą z pojedynczą centralną śrubą mocującą wyposażono w 18-calowe opony marki Michelin.

Jean Ragnotti – w opinii eksperta

W końcowej fazie opracowywania układu jezdnego Twin’Run, firma zwróciła się o pomoc do znanego kierowcy wyścigowego, mającego na swoim koncie liczne tytuły mistrzowskie, Jeana Ragnottiego, również w modelu R5.

– Po pierwszych jazdach uważam, że auto zachowuje się bardzo przewidywalnie. Bardzo łatwo się je prowadzi. Od razu czuć, że to wyścigowy samochód. Jeśli chodzi o wyważenie i ogólne zachowanie samochodu, to mam podobne wrażenia jak w R5 Turbo. Skrzynia biegów jest bardzo przyjemna, a hamulce działają doskonale. Bardzo dobry napęd – elastycznie pracujący silnik, z poczuciem dużej mocy we wszystkich zakresach obrotów, płynnie pracujący i o znacznie wyższym momencie obrotowym niż w R5 Turbo, co sprawia, że samochód jest bardzo sprawny, a jednocześnie łatwo się go prowadzi – w przeciwieństwie do R5, które wymagało sporej wprawy. To samochód o doskonałych osiągach i zaskakującym poziomie komfortu, zwłaszcza jeśli chodzi o pionowe ruchy nadwozia, również w punktach, w których występuje silne sprężanie podzespołów, gdzie jeszcze nam daleko do wartości granicznych. Brakuje tylko wyścigowych opon, żeby pozwolić sobie na jeszcze ostrzejszą jazdę. Mamy lekkie przechyły boczne, ale auto nie jest podsterowne. Zachowanie jest płynne, nie ma niespodzianek, łatwo wchodzi w zakręty. Ten samochód koncepcyjny jest godnym spadkobiercą Maxi 5 Turbo.

Kabina

Twin’Run posiada wyścigową kabinę z rurowym pałąkiem i sportowymi fotelami wyposażonymi w specjalne pasy bezpieczeństwa, ale staranne dopracowanie wnętrza zdecydowanie przekracza to, co możemy spotkać w świecie wyścigowych samochodów. Płaty drzwi i deska rozdzielcza zostały pokryte zamszem o wyglądzie przypominającym alkantarę w czerwonym i czarnym kolorze. Kubełkowe siedzenia pokryte trójkolorową alkantarą z logo Twin’Run podkreślają słynny „French touch” widoczny w tym samochodzie koncepcyjnym.

Kierowca trzyma w rękach sportową kierownicę. Tuż obok znajduje się wysoko umieszczona dźwignia zmiany biegów ze sterowaniem sekwencyjnym, która zapewnia pełną kontrolę nad zmianą biegów. Na wysokości dźwigni zmiany biegów znajduje się automatycznie spawany, hydrauliczny hamulec ręczny, umożliwiający wykonanie popisowych numerów, takich jak obrót o 360 stopni. Aluminiowe pedały, typowe dla samochodów wyścigowych, zostały tak zaprojektowane, żeby ułatwić dodawanie gazu piętą przy jednoczesnym hamowaniu palcami prawej stopy. Jest to rozwiązanie sprawdzone w wielu samochodach na torze (Lodgy Andros/ Duster No Limit).

Instrumenty pokładowe, umieszczone na polakierowanej na biało konsoli, mają – tak jak
w każdym samochodzie wyścigowym – przede wszystkim ułatwić jego prowadzenie. Twin’Run jest wyposażone w ekran LCD XAP o przekątnej 5,5 cali, umieszczony na wysokości kierownicy. Wyświetlacz pokazuje na czerwono i niebiesko prędkość, załączony bieg i prędkość obrotową silnika, a także ciśnienie paliwa, ciśnienie w układzie sprzęgła i ciśnienie oleju. Ponadto dwa analogowe ciśnieniomierze, umieszczone pośrodku tablicy rozdzielczej, podają temperaturę oleju i płynu chłodzącego – to kolejny ukłon i nawiązanie do kultowego R5 Turbo.

Auto posiada liczne systemy wspomagające kierowcę.

DANE TECHNICZNE

Wymiary:
– dł.x szer. x wys. (mm): 3680 x 1750 (1970 mm z lusterkami) x 1493;
– rozstaw kół przednich (mm): 1522;
– rozstaw kół tylnych (mm): 1497;
– paliwo (l): 40;
– masa własna (kg): 950.

Nadwozie
– z materiałów kompozytowych, szkło – poliester.

Silnik Aliansu Renault-Nissan: Renault V4Y / Nissan VQ35
– ustawienie wzdłużne – centralnie z tyłu;
– 6-cylindrowy widlasty (60°), 24-zaworowy, 3498 cm3;
– średnica cylindra – skok tłoka: 95.5 mm x 81.4 mm;
– zintegrowany moduł sterowania zapłonem i wtryskiem SODEMO EV14;
– moc maksymalna: 320 KM przy 6800 obr./min.;
– maksymalny moment obrotowy: 380 Nm przy 4850 obr./min.;
– maksymalna prędkość obrotowa: 7500 obr./min.

Przeniesienie napędu
– napęd tylny
– 6-biegowa sekwencyjna skrzynia biegów + bieg wsteczny;
– samoblokujący mechanizm różnicowy;
– sprzęgło dwutarczowe metalowe Ø 184 mm.

Zawieszenie
– rurowe (stalowe) 25CD4S;
– podwójne wahacze trójkątne z przodu i z tyłu;
– zespolone amortyzatory sprężynowe OHLINS (dwudrożne) z przodu i z tyłu.

Układ hamulcowy
– hamulce przednie – tarczowe wentylowane Ø 356 x 32 z 6-tłoczkowymi zaciskami;
– hamulce tylne – tarczowe wentylowane Ø 328 x 30 z 4-tłoczkowymi zaciskami.

Koła i opony
– przód: aluminiowe obręcze kół 7.5’’ x 18’’ i opony Michelin 205/40 R18;
– tył: aluminiowe obręcze kół 8.5’’ x 18’’ i opony Michelin 245/35 R18.

Osiągi
– 0 – 100 km/h: 4,5 sek.;
– prędkość maksymalna: 250 km/h.

Partnerzy
– Tork Engineering/ Poclain Vehicules (zawieszenie, nadwozie);
– Michelin (opony);
– Sabelt (sportowe pasy bezpieczeństwa).

ZESPOŁY PROJEKTOWE

Renault
– Axel Breun (Dyrektor ds. samochodów koncepcyjnych);
– Philippe Ponceau (Kierownik projektu);
– Csaba Wittinger (Stylistyka zewnętrzna);
– Laurent Negroni (Stylistyka wnętrza);
– Nathalie Granger (Kolory i materiały);
– Nicolas Merlhiot (Wzory graficzne).

TORK/POCLAIN Véhicules
– Richard Tur (Dyrektor);
– Charles-Alexandre Door (Kierownik projektu);
– Hervé Garnier (Inżynier elektronik).

[Włącz pokaz slajdów]