SKODA: MINĘŁO 40 LAT OD ZAKOŃCZENIA PRODUKCJI MODELU 100

sko-100-1

Pierwsze przymiarki do gruntownej modernizacji modelu MB są datowane na rok 1963. To nie pomyłka, powstały jeszcze przed seryjnym uruchomieniem produkcji MB w kwietniu 1964, świadcząc o profesjonalizmie i dalekowzroczności producenta z Mladá Boleslav.

Część planowanych ulepszeń wdrażano w kolejnych rocznikach typoszeregu – stąd chociażby radykalna zmiana linii dachu, słupków C i konstrukcji szkieletu karoserii, wdrożona w MB we wrześniu 1968, w ramach roku modelowego 1969.


Zobacz także:

HISTORIA/OLDTIMERS

ROZMAITOŚCI


 

Była to ostatnia prosta do prezentacji następcy MB – rodziny pojazdów 100/110, której bazę stanowił model 100, oznaczony wewnętrznie jako Typ 722.

Produkcję samochodów Škoda 100/110 rozpoczęto 25 sierpnia 1969, tuż po przerwie wakacyjnej i gorączkowym usuwaniu skutków potężnego pożaru, który wybuchł w kompleksie fabryki macierzystej zaledwie kilkanaście dni wcześniej, bo 12 sierpnia. Ogień strawił głównie budynki narzędziowni i inne drobniejsze, pochodzące jeszcze sprzed rozbudowy fabryki, przeprowadzonej z rozmachem na początku lat 60. XX wieku.

Szkody dotknęły niebagatelne 25 tysięcy metrów kwadratowych zakładowej powierzchni. Jednak nowe hale produkcyjne, powstałe dla modelu MB na szczęście ocalały, stając się teraz miejscem powstawania modeli Škoda kolejnej generacji. 100/110 stanowiła dalszą ewolucję koncepcji modelu MB. Zmianom poddano głównie nadwozie, uzbrajając je w nowe panele mocowane do wzmocnionego szkieletu poprzednika. Dość wyraźnym retuszom poddano wnętrze pojazdu.

sko-100-2

Nowością były hamulce tarczowe osi przedniej i dwuobwodowy układ hamulcowy, przekonstruowana kolumna kierownicza i wydatnie mniejsza liczba punktów smarowania podwozia. Zasadniczymi kierunkami zmian były poprawa ergonomii i bezpieczeństwa konstrukcji. Napędzany litrowym silnikiem model 100 oferowany był w dwóch poziomach wyposażenia: standard (100) oraz de Luxe (100L) mogącym poszczycić się takimi ponadstandardowymi elementami wyposażenia, jak chociażby skajowa tapicerka, anatomiczne fotele przednie, dodatkowe listwy zdobiące nadwozie, podłogowe dywaniki, lampy biegu wstecznego czy programator pracy wycieraczek.

W kolejnych sezonach samochód sukcesywnie modernizowano. Wprowadzano ulepszenia techniczne (min. alternator w miejsce prądnicy, wydajniejszy układ wentylacji wnętrza, ogumienie radialne), wizualne i konfiguracyjne (wersje LS i liczne specjalne, eksportowe, np. TS). Samochód kontynuował sukces poprzednika, także na niezliczonych rynkach eksportowych, wyraźnym powodzeniem ciesząc się i w naszym kraju. Typoszereg 100/110 był pierwszą konstrukcją w historii marki powieloną w ilości ponad 1 miliona egzemplarzy – na osiągnięcie tego imponującego wyniku wystarczyło niewiele ponad siedem lat produkcji.

Mimo rozbudowanej oferty największą popularnością cieszyła się wersja 100 (prawie ¾ liczby zamówień), a w jej obrębie – wykonanie standard (602 020 egzemplarzy) o atrakcyjnie skalkulowanej cenie i wysokich walorach użytkowych. I gdy jesienią 1976 roku wprowadzono do sprzedaży kolejną generację modeli Škoda opartą o tę samą koncepcję zblokowanego, tylnego układu napędowego (105/120), produkcja wersji 100 poprzednika trwała nadal.

Samochód wciąż znajdował nabywców, tak wśród klientów indywidualnych jak i przedsiębiorstw państwowych. Ostatnie egzemplarze modeli 100 oraz 100L opuściły bramy fabryki Mladá Boleslav w marcu 1977 roku.

DANE TECHNICZNE ŠKODA 100 (TYP 722), 1977

* Silnik: rzędowy, czterocylindrowy, rozrząd OHV, wał korbowy podparty w trzech punktach; chłodzony cieczą, chłodnica w komorze silnika; umieszczony wzdłużnie z tyłu i pochylony w prawo;
– napęd kół tylnych;
– moc maksymalna: 42 KM przy 4650 obr./min. (według normy DIN) oraz 48 KM przy 4650 obr./min. (wg metodyki SAE);
– maksymalny moment obrotowy: 73,5 Nm przy 3000 obr./min.;
– przyspieszenie 0-100 km/h: 24 sek.;
– prędkość maksymalna: 125 km/h;
– średnie zużycie paliwa: 7,2 l/100 km.

* Układ kierowniczy: przekładnia śrubowo- kulkowa.

* Koła: obręcze stalowe 4,5Jx14 z kołpakami piast, ogumienie diagonalne 155-14 lub radialne 155 SR14.

* Nadwozie: samonośne, zamknięte stalowe, czterodrzwiowe typu sedan, ilość miejsc 5.

* Wymiary
– długość 4155 mm;
– szerokość 1620 mm;
– wysokość 1380 mm;
– pojemność bagażnika: 370 l;
– pojemność zbiornika paliwa: 32 l.

* Ilość zbudowanych egzemplarzy: 819 787 sztuk wersji 100 w latach 1969-77 z ponad 1,136 miliona wszystkich odmian typoszeregu 100/110.

Tomasz Orlik (Automobilista)
Fot.: archiwum Škoda